Ode aan Moskou?

Lieve iedereen,

Ik verblijf reeds vijf dagen in Moskou en net als de vorige keer weet de Russische hoofdstad me ook nu steeds opnieuw te verbazen. 

Leven in een wereldstad verschaft een anonimiteit en daarmee een vrijheid waarvan wij slechts kunnen dromen. Moskou is een vat vol tegenstellingen waarin uniformiteit en extravagantie en heimwee naar het verleden en verlangen naar de toekomst hand in hand lijken te gaan.

Enerzijds versterken de massale militaire aanwezigheid en het overvloedig presente culturele erfgoed het gevoel van orde en (vergane) glorie dat de hele stad doordrenkt, anderzijds ziet men er geen graten in om een standbeeld van Lenin, de grote communistische leider, middenin een verkeersparkje voor kinderen te plaatsen. 

Aan de ingang van het Rode Plein kunnen de kinderen van Chinese en andere toeristen poseren met dubbelgangers van machthebbers uit het verleden en het heden en desgewenst ook met figuren uit populaire animatiefilms. De hoofdstraten van Moskou, die als uithangbord moeten dienen voor het moderne en welvarende Rusland van vandaag lijken zo uit een Amerikaanse film te komen en toch lijken zowel de Russische wetgeving, de Russische rollenpatronen als de Russische manier van kleden uit een reeds vervlogen decenium te stammen. De Russische vrouwen behoren tot de mooiste ter wereld en toch hangt aan de arm van deze bloedmooie maatjes nul steevast een man die net iets te laat was toen de looks werden uitgedeeld. Begrijpen wie begrijpen kan. 

Veel kans dat de man in kwestie niet bepaald onbemiddeld is, want deze woelige wereldstad zwemt vol met rijke vissen. En toch dienen mensen zonder benen in de metro te bedelen om voldoende geld te vergaren voor een leven dat amper een leven is. Men schijnt hier meer aandacht te besteden aan het schoonhouden van de straatstenen dan aan de minder gefortuneerde medemens. Een kwestie van prioriteiten stellen?

Moskou is, net als Moeder Rusland, een surrealistische paradox die met het verstand niet te bevatten lijkt. Toch zal ik een poging ondernemen. Over tien maand weet u of het mij gelukt is.

Veel liefs uit Moskou,

Malaika

ps: Op 8 september vinden hier in Moskou de burgemeestersverkiezingen plaats, stiekem hoop ik op vuurwerk.

Ode aan Leuven

Lieve iedereen,

Laat ik me, om deze splinternieuwe blog op gepaste wijze in te luiden, eerst even voorstellen. Ik heet Malaika, ben 19 jaar oud, studeer Slavistiek en Oost-Europakunde en vertrek morgenochtend vroeg voor 10 maand op uitwisseling naar Moskou.

De koffer staat reeds klaar (met een idioot gewicht van 22, 9 kilogram), het paspoort is veilig opgeborgen in de handbagage en de roebels hebben hun plaats in de portefeuille teruggevonden.

Ik bekijk deze reis met gemengde gevoelens. Enerzijds wil een deel van mij niks liever dan voor altijd in Leuven blijven, afgezien van een citytripje hier, of een strandvakantie daar. Dit deel verkiest in een hoekje zitten huilen boven administratieve zaken regelen en kleren in een koffer proppen. Het andere, gelukkig overheersende deel kan niet wachten tot het vliegtuig naar Tallinn dan eindelijk opstijgt en ik dit saaie, grijze landje
eindelijk vaarwel kan zeggen. Tijdelijk dan toch.

Is er dan niks dat ik zal missen? Natuurlijk wel: familie, vrienden en de gezelligheid van Leuven, onvindbaar in de Russische hoofdstad.

Waar Moskou, het centrum van de Russische politieke, administratieve en culturele wereld, gekenmerkt wordt door alles wat groot, luid en prachtig (of afgrijselijk) is, wordt mijn hometown getypeerd door iets dat tussen relatieve rust en gezellige drukte in hangt. In Leuven kan ik winkelen zonder steeds vier rijvakken over te moeten en kan ik een terrasje doen zonder vergast te worden door het aanwezige verkeer. Hier staat naar school fietsen niet gelijk aan zelfmoord en kan ik over straat zonder torenhoge hakken.

Moskou is prachtig, maar de Oude Markt kent zijn gelijke niet, ook niet in de Russische hoofdstad.

Daarom, medeleuvenaars, familie, vrienden, studiegenootjes: ik ga jullie, ondanks de verlokkingen die het leven in de Russische Federatie mij de bieden heeft, allemaal ontzettend hard missen.

Tot over tien maand,

Malaika