Lieve iedereen,
Zoals u weet komt Kerstmis – u weet wel, die feestdag met
familie, lekker eten, lichtjes, een boom met pakjes….- er spoedig aan.
.jpg)
Hoewel dit me ten zeerste verblijdt, dien ik helaas te
melden dat een zekere somberte me de laatste dagen regelmatig overvalt.
De winter is in het land en hoewel de sneeuw het overvloedig
aanwezige grijs verhult en de stad van tijd tot tijd een zweem van
sprookjesachtigheid verleent, hangt de duisternis en het gebrek aan geliefden
als een regenwolk over het gemoed van de inwoners van het huis.
Je weet niet hoe schoon je kamer is tot je plotsklaps
terechtkomt in een groot gebouw met kleine kamers en je het belang van een
stofzuiger ontdekt. Met een temperatuur die het vriespunt doet rillen van de
kou, lijkt dubbele beglazing de uitvinding van de eeuw.
Licht wordt een cadeau, een vriendelijk woord een noodzaak.
Thuis wordt een soort wonderland waar de straat oversteken
niet noodzakelijk gelijkstaat aan je leven riskeren. Waar men het woord
kerstmarkt kent. Waar ik speculaas kan kopen. Waar een speelgoedwinkel tot
hofleverancier wordt benoemd (wist u dat Russen erg moeten lachen wanneer ze
horen dat mijn thuisland een koning en een koningin heeft?).
Het maakt me ontzettend gelukkig u te kunnen meedelen, lieve
lezer, dat ik mij spoedig weer thuis zal bevinden en hoewel ik het mij vroeger
(voor ik wist wat koud betekende) niet kon voorstellen: er is geen enkele plaats
ter wereld waar ik liever wil zijn.
En geen nood: ik weet dat België de fata morgana is en
Moskou de woestijn, maar ik keer even gauw weer terug naar deze ijzige
hoofdstad en u kan zich spoedig verwachten aan meer willekeurige verhalen over
willekeurige zaken/mensen/plaatsen.
Veel liefs uit Moskou,
Malaika
Geen opmerkingen:
Een reactie posten